High School Musical Eveyone

Statie 1 Veroordeeld

Jezus wordt ter dood veroordeeld

Het mag niet…

Samen met mijn klasgenootjes doe ik straks mijn vormsel. Dat heeft al de nodige inspanning gekost; praatgroepjes, collages maken, een bezoek aan de Sint Jan en niet te vergeten; ons pap. Vooral omdat ik de énige uit mijn klas was die niet zo nodig het vormsel hoefde te doen, vanuit thuis. Ik had hier dan ook de nodige gesprekken over met mijn ouders en met mijn oudere zus Femke. Pittige gesprekken….

Statie 2: LAST

Jezus neemt het kruis op zijn schouders

Voet bij stuk

Mijn ouders vinden het vormsel doen maar flauwe kul. Waarom zou je eigenlijk het vormsel willen doen? Is het omdat de gehele klas zijn vormsel doet? Ons Femke heeft haar vormsel toch ook niet gedaan en ze vinden het alle drie maar onzin. Ze hadden ook zeker niet van mij verwacht dat ik zelf zo graag mijn vormsel wilde doen. Maar op school kwam ik daar mee in aanraking toen de vraag gesteld werd wie zijn vormsel wilde doen. Zodoende..

We hebben een leerkracht die het geloof erg belangrijk vindt. Niet zozeer om de kerk te bezoeken, maar om ergens in te geloven. Hij leert ons om zelf een weg in het geloof te vinden; om zelf te weten waar we voor staan.

Er was ook een informatie avond gepland over wat er nu precies de bedoeling was rond en met het vormsel doen. Alle ouders mochten ook naar die avond komen.

Gelukkig kon ik mijn moeder overhalen om mee te gaan. Mijn moeder heeft geboeid samen met mij zitten luisteren naar het verhaal van Jezus, die na een lange lijdensweg uiteindelijk gekruisigd werd.

Clouseau Samen

Statie 3: Vallen

Jezus valt de eerste keer onder het kruis

De eerste tegenslag

Ik snapte even niet waarom precies dit verhaal werd verteld. Onze leerkracht, meester Piet, voegde daarbij ook nog zijn eigen verhaal. Soms moet je namelijk heel wat doen om iets te bereiken. Het hele leven zal bestaan uit hindernissen. Maar waar het uiteindelijk om gaat is dat we van al onze ervaringen leren en mens worden. We kunnen simpelweg niet het leven leiden wat we wensen; het leven is constant geven én nemen. En dan maar hopen dat we gezond oud mogen worden….

Toen mijn leerkracht aan het vertellen was, dacht ik aan mijn familie, waarbij het zoveel moeite kost om ze te overtuigen dat ik erg graag mijn vormsel wil doen. Vaak vragen ze aan mij wat me bezielt om het vormsel te doen. Ze zeggen dat het niet meer terugkomt in de toekomst. Dat alleen de kerk er rijker van wordt. En als pa dan ook nog de opmerking maakt dat dan de kerk tenminste weer een avond vol zit, dan weet ik niets meer te zeggen … Het is echt onbegonnen werk om er met hem erover te praten. Hij gaat alleen zijn eigen gang en blijft vasthouden aan zijn eigen overtuigingen…..

In mijn gedachten weet ik het wel. Ik geloof dat er iets is. Samen met mijn klasgenootjes hebben we het er in groepjes al best vaak over gehad en we hebben zelfs materiaal gezocht om er een collage over te maken.

Het vormsel doen is eigenlijk ook een afsluiting van de tijd dat we op de basisschool hebben gezeten. We zijn hier op school gevormd tot hoe en wie we op dit moment zijn. Het vormsel is daar dan een mooi onderdeel van. Het is ook een stukje basis die je meeneemt naar het middelbaar onderwijs. Naar mijn mening is het dus gewoon een stukje basis van je opvoeding!

Fun Some nights

Statie 4 Moederliefde

Jezus ontmoet zijn moeder

In gesprek met moeder

Als de informatie avond is afgelopen is ons mam nog steeds niet echt overtuigd, maar we raken wel in gesprek..

“Meisje wat bezielt je toch. We komen nooit in de kerk!”

“Maar op opa’s begrafenis zijn we wel geweest!”

“Ja, maar dat is omdat oma dit graag wilde. Je hebt zelfs je communie niet gedaan!”.

“Mam waarom ben ik dan gedoopt? “

“Nou omdat dat vroeger zo was”.

“En jullie zijn voor de kerk getrouwd?”

“Tja, dat was vroeger ook zo”.

“Maar mam, waar gaat het dan over; ik denk er over na en jullie doen daar zo moeilijk over!”

“Tja”, zegt ze dan, maar vindt het moeilijk om er verder op in te gaan. Vroeger werd daar heel anders mee omgegaan. Toen was het voor veel mensen min of meer een discipline, een gewoonte. En nu wordt er heel anders naar gekeken. Iedereen heeft nu zo zijn eigen geloof. Binnen of buiten de kerk; iedereen vindt daar zijn eigen weg in. Mama zegt na mijn doop en die van mijn zus, niets meer met de kerk te hebben. Alleen als andere mensen ons uitnodigen of als er een begrafenis is gaan we er nog heen.

Als papa binnenkomt, valt er een oorverdovende stilte.

“Zo”, zegt hij, “was zeker niets aan? Weer een praatje van niets?”

“Nou pap , ik vind het niet fijn zoals jullie erover denken en praten. Het lijkt wel of jullie zonder erover na te denken, voor de kerk getrouwd zijn en mij en mijn zus gedoopt hebben . En nu willen jullie mij in alles tegenhouden terwijl ik er wel over nadenk. Heel goed over nadenk zelfs!”

“Meisje, meisje…. wat ben je toch aan het doen. Je verplicht ons om daar aan deel te nemen. Wij staan er niet achter, basta! Ik weet niet hoe je moeder het je uitgelegd heeft, maar ik vind het niet meer van deze tijd. En ik ga er niet in mee!”

Suus gaat naar boven…. wat een teleurstelling… wat een ego gedachten. Dat gesprek met ons mam heeft me wel heel goed gedaan……

BlØf Dichterbij dan ooit

Statie 5: EEN VREEMDE

Simon helpt Jezus het kruis dragen.

Hulp uit onverwachte hoek

Op school gaat het allemaal zijn gangetje. De eerste proefwerken zijn al weer achter de rug. Wat viel dat tegen! De meesten hadden het erg slecht gemaakt. Daar was de meester echt niet over te spreken. Er moet ook gewerkt worden in groep 8!

Vanuit de klas kwam hier nogal wat commentaar op en er ontstond een geroezemoes van jewelste. Toen meester Piet net bezig was om ons weer tot bedaren te brengen, stapt de moeder van Geert onverwacht en onaangekondigd de klas binnen met een brief in haar hand.

De moeder van Geert zit in de Vormselwerkgroep en komt inventariseren wie er gedoopt is, wie zijn/haar communie heeft gedaan en wie zijn/haar vormsel wil en mag doen.

Nou zeg ik, dan houdt het voor mij al op! Ik zou zo graag mijn vormsel willen doen maar heb mijn eerste communie niet eens gedaan. Ik ben alleen maar gedoopt…..

“Nou”, zegt de mama van Geert, “Suus als jij echt gevormd wil worden dan mag je de eerste communie nog doen om zo aan het vormsel deel te nemen”.

Statie 6: HOUVAST

Veronica droogt het gezicht van Jezus af

Wederom hulp uit onverwachte hoek

Vanuit school rijd ik op de fiets naar huis en in gedachten luister ben ik nog bezig met het verhaal van de moeder van Geert. Tot ik ineens wakker word in het ziekenhuis. Mijn benen in het gips en ik lig met zo’n rare slang in mijn neus. Ik snap er niets van. Op moment dat ik mijn ogen open doe zie ik mijn vader en moeder ijsberend op de gang lopen. En ik heb een hoofdpijn!

Even later komt mijn grote zus Femke mijn kamertje binnengelopen en gaat op de rand van mijn bed zitten. Ze pakt mijn hand vast (wat ze eigenlijk nooit doet) en begint te vertellen.…. Zusje van me, je hebt even niet opgelet en bent geschept door een tractor. De boer is zich rot geschrokken en wij ook!

Ik wil wat terugzeggen maar met zo’n slang in mijn mond gaat dat zo moeilijk….. Wat fijn dat mijn zus er nu voor me is… Had ik niet verwacht…

Cyndi Lauper Time after time

Statie 7: DOORBIJTEN

Jezus valt voor de tweede maal onder het kruis

Ook dat nog….

Je kwam van school, ja dat herinner ik me ook nog, en je was zo aan het denken. De boer zag je op de fiets net de andere kant uitkijken. Hij claxonneerde maar je hoorde hem niet. De boer remde wel maar net te laat en hij schepte je volledig. Je been is flink afgeschaafd en wat ribben zijn gekneusd. Ook heb je het hoofd flink gestoten, je hebt hierdoor een flinke hersenschudding opgelopen. Ik wees naar de deur en daar stond mijn leraar, meester Hendriks.

Hij zei: “Goh Suus dit is me wat, wat een pech. Maar gelukkig, je leeft nog, je hebt een goede engelbewaarder gehad. Ik moet er niet aan denken dat het anders af was gelopen”. Ik zie mijn vader en moeder kijken naar die Hendriks. Totaal verbaasd dat hij er was en wat hij zei.

In het ziekenhuis gaat alles heel snel, mijn been geneest goed, bijna geen hoofdpijn meer en het ik heb in een paar dagen meer en beter met mijn ouders gesproken dan in het afgelopen halfjaar. Ook mijn zus Femke is er vaak. Ik denk wel dat ik weet waar het goed voor geweest is allemaal…..

Ze zijn zich rot geschrokken en beseffen nu pas dat het ook heel anders af had kunnen aflopen.

Intwine Happy

Statie 8: TROOST

Jezus troost de wenende vrouwen

Troost geven

School gaat gewoon door. Mijn beste vriend Geert brengt het huiswerk en als ik het niet snap dan staat Hendriks aan mijn bed. Het geeft mij een bijzonder gevoel dat ze me zo helpen allemaal.

Inmiddels is er een jong meiske naast me komen liggen. Ze heeft ook een ongeluk gehad maar is er veel slechter aan toe dan ik. Ze was behoorlijk overstuur…. Gelukkig heb ik haar kunnen troosten.

Als ik uit het ziekenhuis kom heeft ons pap voor mij een nieuwe fiets geregeld. Een hele stoere met alles erop en eraan. Ik zie mijn zus Femke een raar gezicht trekken. “Als dat maar goed gaat!” zegt ze. “Wat een vertrouwen” zegt ons pap. “Kop op dochter, Suus gaat nu echt beter uitkijken!”

Ondertussen hoor ik de telefoon gaan en ons Femke neemt hem op. Het is de moeder van Geert die vraagt of ik mee ga doen met het vormsel.

“Nee!” roep ons pap…. En er valt een stilte. Femke rondt het telefoongesprek af en ons mam gaat ondertussen de was ophangen. “O”, zegt ons Femke, “ de groepen 8 gaan dinsdag naar de Sint Jan, dan kun je je fiets gelijk showen!”.

Nou na dat foute antwoord van ons weet ik wel waar mijn plek is dinsdag.. Maar niet in de Sint Jan! “Suuske, Suuske… Wat had je dan gedacht…. Dat ik nu alsnog ja ging zeggen? Ik heb nog steeds geen zin in die onzin!”

“Pap het is geen onzin; het is een keuze van mij! Samen met mijn vrienden en met de leerkracht hebben we er heel goed over nagedacht. Het hoort er echt bij. Het hoort bij de afsluiting van groep 8. Het voelt heel goed. We staan er achter. Allemaal, behalve ik..”.

Zelf denk ik dat ik daarom misschien wel zoveel geluk gehad toen ik tegen die tractor botste…”.

“Nee blijft nee.... “

Statie 9: DOORGAAN

Jezus valt voor de derde keer onder het kruis

Weer pech..

In het weekend is het mooi weer en we mogen tegen Geffen voetballen. Ja…. Al ben ik een meisje, ik vind voetbal een leuke sport. Ik sta in de verdediging maar meestal sta ik in de goal. Als we na afloop de kantine ingaan, kunnen we cola drinken op de overwinning en als we naar huis gaan spreken we af om dinsdag allemaal met de fiets naar school te gaan ivm de Sint Jan.

Op school wordt er ook hard gewerkt aan de musical. De rollen zijn verdeeld, het decor is gemaakt en de muzikanten zijn al druk doende met het instuderen van de partituren.

De musical gaat over een groep met kinderen van 12-16 jaar. Een bende die rondhangt in de stad en samen danst en zingt. Er is ook een bende met allochtone jongeren gaandeweg het verhaal leren we elkaars cultuur kennen en met elkaar omgaan. Ook is er een Hollandse jongen die verliefd wordt op een allochtoon meisje…… (ons pap en mam zouden eens moeten weten….hier rust bij ons thuis echt een taboe op)… Het is echt superleuk om samen met mijn klasgenoten de musical in te studeren. We groeien echt naar elkaar toe. Ikzelf vind het verhaal heel mooi. En een hele mooie afsluiter van de lagere schooltijd. En het is een brug naar de middelbare schooltijd. Daar zullen de klassen een afspiegeling zijn van de samenleving en want zullen ook allerlei culturen per klas voorkomen. Daar ontkom je niet aan; simpel.

Die dinsdag gaan we met de hele klas naar de Sint Jan. Zoals afgesproken op de fiets. Meester Piet, de moeder van Geert en Lotte gaan mee als begeleiding. In de Sint Jan vertelt de koster over de Sint Jan en laat de lijdensweg zien op de schilderijen die daar hangen aan de muur. De kruisweg… Toch heel anders dan de kruisweg in onze eigen kerk.

Als we in die week ook nog naar een toekomstige school gaan kijken, kijken mijn ouders hun ogen uit. Er is veel veranderd in 25 jaar! Mijn ouders raken in gesprek met een leerkracht. Later blijkt hij Catechese te geven. Grappig dacht ik, ze staan niet achter mijn Vormsel, maar raken aan de praat met juist deze leerkracht.

Mijn ouders worden er stil van. Ik heb ze niet helemaal gevolgd in hun gesprek maar later blijkt het interessant te zijn geweest. Toekomstgericht hoorde ik mijn vader nog zeggen.

Ook hoorde ik de leerkracht vragen of zijn dochter het vormsel doet. Nee, zegt mijn vader, ik vind het niet nodig al denkt mijn dochter er anders over. Nee, ik vind het niet nodig ze zal zo toch wel naar de middelbare school gaan. De leerkracht reageert niet op wat ons pap denkt, hij fronst alleen-zijn voorhoofd maar. Als het gesprek klaar is durf ik niet te vragen naar wat er nu allemaal in zijn hoofd omgaat.

Als we naar huis rijden wordt er niet veel gezegd. Alleen ons mam maakt de opmerking,” goh Suus je gaat naar een hele nieuwe school met veel veranderingen”. “Dat denk ik ook mam, maar het hoort er allemaal bij. Daarom ben ik blij dat we een leuk jaar van groep 8 maken en hopelijk mag ik dan ook het vormsel doen”.

“Goh Suus ik heb al zo vaak gezegd dat we dat niet gaan doen”…

Op het voetbalkamp zijn veel jongens en meisjes van onze school en ook uit mijn klas. Een vossenjacht, filmavond en disco avond staan op het programma. Ook zijn er ouders aanwezig om het een beetje in goede sferen te behouden. Ons pap is er ook en samen met de vader van Geert zorgen ze voor een mooi wedstrijd veld. Er worden diverse wedstrijden gespeeld. Dan ben ik toch wel trots op hem hoor! O help; ik krijg geen lucht! Wat gebeurt er allemaal? Het wordt zwart ik val en ……

Gelukkig maar dat ons pa er was…. Hij heeft me opgeraapt en weer gewoon vanuit de buik laten ademhalen… Ik ben er weer! Bedankt pap!

Statie 10: VERNEDERING

Jezus wordt van zijn kleren beroofd

Suus geeft zich bloot

Het voetbalkamp is amper afgelopen of het volgende gebeuren kondigt zich al weer aan… De musical. We hebben hard geoefend en we hebben er allemaal heel veel zin in.

Ons pap en mam en Femke komen natuurlijk ook kijken. Wat zullen ze opkijken zeg! Een musical met allochtonen er in enzo…… Veel te modern voor hen… Ze zijn echt een beetje blijven hangen in het plattelandsleven van toen ze zelf jong waren.

Ik zal gaan knallen bij de musical en laten zien wat ik kan en dat ik mijn veilige plattelandsleventje echt ontgroeid ben ten dat ik toe ben aan de middelbare school! Hier komt Suus!

Ik mag ook een solo zingen en dat vind ik heel spannend. Ik weet wel dat ik het kan maar toch blijft het heel wat voor me. Ik ga heel erg mijn best doen zodat ons pap en mam en Femke heel trots op me zullen zijn! De tekst is ook heel pakkend; zou zo op ons pap en mij kunnen slaan. Luister maar…

Jason Mraz I won’t give up on us

Statie 11: LEED

Jezus wordt gekruisigd

Ik mag nog steeds niet…

Mijn solo gezongen lied was een daverend succes. De hele musical was heel goed uitgevoerd trouwens. En ja, ze waren echt heel erg trots op mij. Of ons pap mijn boodschap met het lied ook heeft begrepen…. Ik betwijfel het.

De euforie die er heerste net na de musical heeft maar kort geduurd.. Eenmaal thuis zijn we weer in een discussie beland omtrent het doen van het vormsel…..

Discussie….. je zou het ruzie kunnen noemen zelfs. Verschrikkelijk balen.. Alweer ruzie! Waarom begrijpt ons pap me nou niet?!?!?

Gelukkig begrijpt Geert me heel goed. Echt tof; zo’n goeie vriend… Helaas kan hij me hier niet in helpen.. Dit moet ik alleen doen!

Statie 12: BESTEMMING

Jezus sterft aan het kruis

Bestemming bereikt

Samen met Geert ben ik een album aan het maken van de digitale foto’s van groep 8 tot nu toe. Ondertussen passeren alle hoogtepunten nogmaals de revue. Wat hebben we het al leuk gehad!

Maar wat kan ik in hemelsnaam doen om ons pap zover te krijgen dat ik toch mijn vormsel mag doen?

Kim-Lian Dit pakt niemand ons meer af