Voorwoord

 

Statie1  Veroordelen

 

Statie 2 Het zwaar hebben, iets doen wat moeilijk is

 

Statie3   Vallen en opstaan, jezelf tegenkomen

 

Statie4   Ontmoeting met moeder, loslaten en verdriet

 

Statie5   Een stukje last meedragen

 

Statie6   Vriendschap

 

Statie7   Jezelf tegenkomen

 

Statie8   Ouders huilen, hebben verdriet

 

Statie9   Vallen en verder gaan

 

Statie10  Kwetsbaar zijn, je echte ik laten zien

 

Statie11 Ze weten niet wat ze doen

 

Statie12 Is dit het einde van een lange weg of het begin van een nieuwe vrijheid

 

Welkomstwoordje:

 

Welkom allemaal op deze bijzondere avond.

Goede Vrijdag.

We gedenken de dood van Jezus.

We staan stil bij die afschuwelijke moord toen en kunnen niet vergeten dat

ook vandaag de dag onschuldige mensen vermoord worden,

de dood vinden door zinloos geweld.

Wij kunnen niet vergeten wat Jezus allemaal voor ons gedaan heeft.

Zijn liefde was zo groot dat hij er de gevangenis voor over had.

Wij herinneren ons nu hoe op een pijnlijke wijze prikkeldraad om hem heen is gezet.

Wij bidden dat prikkeldraad uit de wereld mag verdwijnen en mogen de mensen met elkaar omgaan

zoals Jezus het ons heeft voorgedaan.

Dan zal het prikkeldraad plaats maken voor vrijheid en liefde.

 

Statie 1: Veroordelen

 

Zo'n twee duizend jaar geleden werd Jezus naar Pilatus gebracht. Hij was onschuldig.

Hij had niemand iets gedaan. En toch veroordeelde Pilatus hem ter dood. Waarom?

Omdat hij bang was voor het volk? Of omdat hij bang was zijn baan kwijt te raken?

 

Nu gebeurt dat nog steeds. Hoe vaak veroordelen wij niet iemand?

En waarom doen we dat? Omdat we bang zijn voor reacties van anderen?

Of omdat we bang zijn onze vrienden kwijt te raken?

 

 

Tekst: Pesten:  geschreven door Fieke Opdam

 

Waarom, waarom zijn jullie zo stom,

Gedraag je jezelf zo rot.

Waarom, waarom zijn jullie zo stom,

En maak je een ander kapot.

 

't Leven is mooi, gezellig.

Met alle vriendschap samen om te delen

Niet alleen

Maar lukt dat niet goed

Is er ruzie, zijn ze met zo velen

Om je henen

Loop niet weg

 

Dus heb je rood haar, 'n sproetje

Ben je dik of lelijk of verlegen

Maakt niet uit

Ze schelden je uit, voor brillie

Gaan ze schoppen slaan

of je vervelen

loop niet weg

 

Waarom, waarom zijn jullie zo stom,

Gedraag je jezelf zo rot.

Waarom, waarom, zijn jullie zo stom,

En maak je 'n ander kapot.

 

't Leven is mooi, gezellig

als je vriendschap hebt en ook kunt delen

En lukt dat niet goed, proberen

Geef niet op er valt nog veel te leren

Dus ga door

 

Voel jij je zo stoer, of kan jij

tegen anderen zeggen om te stoppen.

ik doe niet mee

En ben je zo flink en dapper

help een ander, ben er voor elkander

samen sterk.

 

Want let maar eens op

Het stopt

Vanzelf een keer

Laat zien wie je bent  

Heb lef……..

En durf

 

Statie 2: Het zwaar hebben, iets doen wat moeilijk is

 

Pilatus gaf Jezus over aan de soldaten, die hem moesten kruisingen.

Ze namen Jezus mee en legden Hem het kruis op de schouders, een last.

Een zware last die Hij in zijn eentje moest dragen.

 

Wij doen dat nu nog steeds.

Wij maken het onze medemensen ook moeilijk, bijvoorbeeld door hen te pesten

of door hen uit te lachen.

En vaak is er niemand waar zij heen kunnen om hun last mee te delen

 

 

Tekst uit: Als verdriet en rouw je weg kruisen van Marinus van den Berg.  

 

Je moet zelf je weg gaan

Je moet je eigen kruis dragen

Niemand kan het voor je doen

 

Er is geen omweg

Geen weg om je verdriet heen

De weg is door je verdriet heen

 

Je kruis kan loodzwaar voelen

Je verdriet kan in je schrijnen

Als een onverzorgde wond (in je)

 

Je last kan onzichtbaar zijn

Je kruis wordt nauwelijks opgemerkt

Je lijdt in het verborgene

Je kruis wordt soms niet als kruis gezien

Je verdriet wordt onderschat

 

'ieder huisje heeft zijn kruisje'

toch lijkt de een meer te moeten dragen dan de ander

een mens wordt soms keer op keer getroffen

zoveel verlies tegelijk. Kort na elkaar

er lijkt geen einde aan te komen

 

Statie 3: Vallen en opstaan, jezelf tegenkomen

 

Jezus droeg zijn kruis, maar het was te zwaar.

Uitgeput viel hij op de grond,

 

Soms kunnen wij ook vallen in een diepe zwarte put.

Als je het gevoel hebt dat niemand meer om je geeft.

Of als je gevangen zit in jezelf.

Je denkt dat het nooit meer goed komt en je voelt je verdrietig en alleen.

 

 

Gevangen: Marion 14-08/02

 

ik zit gevangen in mijzelf

ik worstel wanhopig

maar ik ben te sterk voor mijzelf

 

ik kan geen kant meer op

ik probeer links en zit vast

ik probeer rechts en zit vast

achteruit, vooruit, het heeft geen zin

 

ik geef het op

dit kan ik niet langer meer

ik moet met mezelf gaan vechten

en niet tegen mezelf

 

ik huil, ik schreeuw

want ik wil geen samenwerking

zelfs niet met mezelf

maar verzet heeft geen zin….

 

ik moet me erbij neerleggen

en dat kost zoveel energie

maar wat kan ik anders?

ik zit gevangen in mijzelf

 

Statie 4: Ontmoeting met moeder, loslaten en verdriet.

 

Maria stond langs de weg en ze zag haar zoon lijden en ze huilde.

 

Zoals Maria langs de weg van Jezus stond, zo staan onze ouders ook langs onze weg.

Ze kijken met bezorgdheid en soms met angst naar wat wij doen en wat ons overkomt.

Welke kant wij ook gaan, welke weg wij ook kiezen ze zullen altijd bij ons blijven en ze laten

ons nooit in de steek

 

 

Brief aan mijn ouders,

 

Zouden ze hem wel openmaken of is mijn vader nog zo woest

dat hij hem gelijk verscheurt.

Ik weet niet goed hoe ik moet beginnen.

Er is zoveel dat ik zou willen zeggen en willen vragen.

Willen jullie alstublieft luisteren en het proberen te begrijpen.

Ik wil niet dat jullie op mijn vragen van vandaag met antwoorden van vroeger komen.

Dan trek ik mij terug, dan zet ik mijn masker op,

dan lijk ik voor jullie een kille vreemde die het allemaal zelf al weet.

Maar mijn kritiek is geen aanval op jullie gezag.

Het is een smeekbede om een gesprek, om echt met jullie te praten.

Maar jullie lijken altijd zoveel belangrijkere dingen te doen,

hebben jullie wel echt tijd en belangstelling voor mij, voor mijn leven?

Jullie willen dat ik goed studeer, dat ik me netjes gedraag, dat ik niet teveel uitga en

dat ik niet teveel drink.

Maar ik voel dat niet als belangstelling, het voelt alsof jullie geen vertrouwen in mij hebben,

dat ik het niet op mijn manier zou kunnen, dat alleen jullie manier de juiste zou zijn.

Misschien is het allemaal voor jullie erg verwarrend, ik begrijp het zelf ook niet helemaal.

Aan de ene kant vraag ik of jullie me los willen laten en dat moet als jullie echt van mij houden.

Aan de andere kant vraag ik of jullie er voor me willen zijn als ik het zelf allemaal niet meer zie zitten.

 Als ik om hulp vraag wil ik dat jullie me opvangen.

Als ik mijn eigen leven leid, wil ik dat jullie je terugtrekken,

dat jullie me de gelegenheid bieden om zelf iemand te worden.

Nu ik dit allemaal zo opschrijf begin ik in te zien dat het misschien wel onmogelijk is wat ik van jullie vraag.

 

 

In dit hart Lied: Vertaling van in this heart, Sinead O'Connor

 

In dit hart ligt voor jou,

een leeuwerik geboren alleen voor jou.

Die alleen voor jou zingt,

mijn lieve

 

Ik wacht op jou,

om je te aanbidden.

Mijn hart is voor jou,

mijn lieve

 

Dit is mijn droefheid voor jou,

om het verlies van jou.

de pijn van jou,

mijn lieve

 

Er zijn opklaringen,

snel zullen deze tranen gehuild zijn.

Alle eenzaamheid zal voorbij zijn,

mijn lieve

 

Ik zal je bij me hebben,

alleen in mijn armen.

Want jij alleen bent,

mijn lieve

 

Statie 5: Een stukje last meedragen

 

Onderweg kwamen ze een man tegen. Hij heette Simon van Cyrene.

De soldaten dwongen hem Jezus te helpen met dragen van het kruis.

 

Gelukkig zijn er mensen die anderen mensen willen helpen als ze het moeilijk hebben.

Het zijn vaak kleine dingen waarmee je iemand helpt.

Het is bijvoorbeeld al genoeg, als je alleen maar naar iemand luistert of als je een arm om hem heen slaat,

dat geeft iemand al een gevoel dat hij er niet alleen voor staat.

 

 

Een klein gebaar. Tekst uit tijdschrift "Jonge Kerk" van Alie.

 

een klein gebaar

een schouderklopje

een knipoog

een kus

 

een klein gebaar

een bloem geven

een hand vast houden

even

 

een klein gebaar

een glimlach

een blik van

verstandhouding

 

een klein gebaar

't is zo weinig moeite

't is zo veel

voor de ander.

 

Statie 6: Vriendschap

 

Een vrouw, Veronica, was niet bang voor de soldaten. Ze drong

door de mensenmassa heen en veegde het bloed, het zweet en het

stof van Jezus gezicht. Jezus' hoofd zat vol wonden en het was bebloed.

 

Sommige mensen vinden het spannend naar een ongeluk of een brandend huis te kijken.

Ze komen er niet om te helpen, maar uit nieuwsgierigheid.

Veronica liet zich niet raken door sensatie,

maar wilde Jezus echt helpen, weliswaar met een klein gebaar, maar dat kwam toch heel sterk over.

 

 

Een vriend. Tekst uit: Tijdschrift "Jonge kerk" van Heidi.

 

Een vriend is als een oase, in een dorre woestijn.

Waar je je dorst kunt lessen.

Een vriend is als een schaduw, waar je kunt schuilen tegen de hete zon.

Hij reikt jou de hand.

 

Een vriend is als een schouder, waarop je huilen mag.

Die niets aan je zal vragen, die wacht tot je lacht.

 

Een vriend is als een haven, zo vast als een huis,

je bent er altijd welkom, je bent er altijd thuis.

 

Ik heb een vriend gevonden, bij hem voel ik me fijn.

Dank voor je begrip, dank dat ik je vriend mag zijn!

 

Statie 7: Jezelf tegenkomen

 

Na een tijdje vonden de soldaten dat Jezus het kruis weer alleen moest dragen,

maar hij kon haast niet meer en hij viel voor de tweede keer onder het zware kruis.

 

Als je bent gevallen in een diepe donkere put, is het licht van de zon zo ver van je vandaan.

Het is moeilijk om dan te geloven dat het weer goed zal komen.

Je moet dan de moed vinden om verder te gaan.

 

 

Opnieuw:  Patricia, 14-07-02

 

Hoe  vaak nog…….

 

Moet ik vallen en opstaan

Keihard op mijn bek gaan

 

Ik had de  wil

Er was een weg

 

Ik ging stappen vooruit

Toen plots onderuit

 

Maar ik begin weer opnieuw

Geef mezelf een harde duw

 

Ook al ben ik ontzettend moe

Ik laat de achteruitgang niet meer toe

 

Nu weer opnieuw uitvinden hoe…….

 

 

Mijn leven - Anouk

 

Ik kom uit mijn schulp,

probeer dit zonder iemands hulp.

Deze zware last kwijt te raken.

Mijn leven terug op de rails te krijgen

Toen ik in de put zat heb ik het ergste gezien.

Alleen eenzaamheid heb ik gevonden.

Nu klim ik naar de top,

en ik stop niet meer

 

En ik ga door,

echter de weg is lang.

Ik hou mezelf bij elkaar,

en ik hou vol

Want, ik ben sterk.

Ik ga proberen om het mooier te maken, lieve.

 

Ik accepteer deze veranderingen voor de rest van mijn leven.

Tijd gaat erg snel.

Ik deel mijn geluk en mijn tegenslagen.

Totdat er niets meer over is.

 

En als onderweg,

ik ontdek dat de tijd op raakt.

Hoop ik tot god te zeggen.

dat ik het beste heb gemaakt van iedere dag

 

Tot dan ga ik door.

Echter de weg is lang.

Ik hou mezelf bij elkaar.

En ik hou vol, want ik ben sterk,

ik ga proberen om het mooier  te maken, lieve.

 

Ik accepteer deze veranderingen voor de rest van mijn leven,

tijd gaat erg snel.

Ik deel mijn geluk en mijn tegenslagen.

Totdat er niets meer over is.

 

Statie 8: Ouders huilen, hebben verdriet

 

Langs de weg stonden een paar vrouwen te huilen.

Toen Jezus voorbij kwam keek hij hen aan en hij zei:

 "Huil maar niet om mij, maar huil om jezelf en om je kinderen.

"Jezus was degene die leed en ook degene die anderen troostte.

 

Het is moeilijk om iemand anders te troosten als je zelf verdrietig bent.

Het is lastig om dan niet alleen aan jezelf te denken.

 

 

"Zou hij aan de hemel staan"?

 

Het moet zich in het begin van de jaren veertig hebben afgespeeld.

Het was oorlog, wereldoorlog zelfs.

Amerika was op vele fronten er bij betrokken geraakt.

Amerikaanse soldaten zwermden over de hele wereld uit.

Er wordt verteld, dat alle gezinnen van wie ouders,

een of meerdere zoons onder de wapenen hadden, een ster voor het raam hingen

Op een avond, het was in de winter, liep een moeder met haar zoontje

onder de heldere hemel door de matig verlichte straten van de stad.

De jongen vond de lichtjes voor de ramen prachtig.

Telkens als hij een huis met een ster zag, liet hij de hand van zijn moeder los en

begon te klappen.  

Zo liepen ze langs de huizen en telkens riep het jongetje, alsof hij het gebaar heel goed door had

"Mama kijk, dit huis heeft ook een zoon gegeven… en dat daar ook…en daar een hele rij…en..".

Hij hield even zijn adem in, om niet over zijn woorden te struikelen: "En dit huis heeft

twee sterren voor het raam……..!

Ze liepen verder en kwamen bij een plek, waar enkele huizen weggebroken waren.

je kon er de heldere lucht zien en zo naar de hemel kijken.

Er stond een opvallende avondster stralend te schitteren.

Vol bewondering bleef de jongen staan: "Mama, die heeft ook een zoon gegeven".

Hij bleef maar naar de hemel turen en in eens ontlaadde hij zich in bijna een schreeuw van

verbazing: "Hij heeft er veel gegeven…….die….die en die…die" en hij wees de sterren aan

de hemel een voor een aan. Hoe hij ook opging in de sterren aan de hemel

en die voor het raam van de huizen had bewonderd,

het jongetje zal wel niet begrepen hebben wat sterren in die dagen voor de mensen betekenden.

Al die flonkerende lichten in de straat….. om iets van vader of zoon thuis te hebben…..

om stil en machteloos te protesteren tegen het gemene spel dat oorlog is…

om te mogen hopen dat ze overleven en eens behouden thuis zullen terugkeren.

De volgende avond wilde de jongen perse weer met zijn moeder

de huizen langs. Hij liep regelrecht naar het huis, waar hij eerder

twee sterren had zien hangen. Maar een bleek er weg te zijn.

Even stond hij perplex en wist niet wat te doen of te zeggen.

Toen zei hij met gebogen hoofd, zachtjes en heel nadrukkelijk:

"Mama kom, kijken of hij nu aan de hemel staat...".

Vertaling  lied "Ave Maria" Bach/Gunaud. Tekst: Noa

 

Ave Maria

 

Ave Maria,

waar heeft u zich verscholen?

Weet u niet hoezeer wij u nodig hebben?

De zaken staan er hier op aarde niet zo goed voor.

Er is schoonheid, dat weet ik,

En tederheid en vrolijkheid,

dat zijn de dingen waar u voor staat.

Help ons zodat wij deze dingen ook vinden.

Luister eens Maria!

Heilige Maria….Maria.

Mag ik zo vrij zijn,

te zeggen dat ik me ervoor schaam

Dat het ons niet lukt in harmonie te leven.

Wij hopen alleen maar,

dat er iemand naar voren komt en voor ons zingt.

Amen, Amen.

Ave Maria,

waar heeft u zich verscholen?

Weet u niet hoezeer wij u nodig hebben?

De zaken staan er hier op aarde niet zo goed voor.

Ik weet dat u onze strijd hoort,

en de fakkel ziet die wij branden

Op onze zoektocht naar vrede en vrijheid.

Help ons deze taak te volbrengen.

Luister eens Maria!

Heilige Maria….Maria.

Mag ik zo vrij zijn,

te zeggen dat ik me ervoor schaam.

Dat het ons niet lukt in harmonie te leven.

Wij hopen alleen maar,

dat er iemand naar voren komt en voor ons zingt.

 

Statie 9: Vallen en verder gaan

 

Jezus viel opnieuw. Hij was aan het eind van zijn krachten, het kruis was te zwaar.

Maar er was niemand die Hem hielp, en Hij moest verder, tot het einde.

Als je eenmaal de moed bij elkaar hebt verzameld, kun je uit die put klimmen

waarin je was gevallen.

Dan kun je verder met je leven, je moet doorgaan: niet meer achterom kijken.

 

 

Tekst uit: Tijdschrift "Jonge Kerk". van Roos

 

Waarom juist jij???

 

Jij hebt pijn, maar geeft geen kik

jij kijkt me droevig aan

en daar sta ik..

 

Waarom juist jij;

van wie ik zielsveel hou

Waarom moet juist jij,

zoveel doorstaan.

 

Waarom heb juist jij

zoveel pijn en verdriet.

Ik wil zo graag helpen

maar dat kan ik niet.

Machteloos en hulpeloos

sta ik daar maar bij jou.

 

waarom, waarom juist jij,

waar ik zo zielsveel van hou…..!

 

Statie 10: Kwetsbaar zijn, je echte ik laten zien

 

Toen ze op de plaats van de terechtstelling waren gekomen,

trokken de soldaten Hem zijn kleren uit.

Ze verdeelden zijn kleren en ze dobbelden om zijn gewaad.

Jezus was van zijn laatste bezit beroofd.

Hij had geen enkele bescherming meer. Zonder kleding voel je je kwetsbaar.

Je hebt geen schild om je achter te verbergen

geen panster meer waar scheldwoorden niet in door kunnen dringen.

 

 

Masker:

 

Mensen zeggen vaak harde dingen,

Geven vaak een judaszoen,

Weten niet hoe pijn ze iemand

met woorden kunnen doen.

 

Maar je mag niet laten blijken

dat je een hart hebt, dat je lijdt.

Zet dus je masker maar snel op

en lach mee in de realiteit.

 

Maar is de werkelijkheid wel zo?

Zonder liefde of een vriendelijk gebaar?

Is dan iedereen een grapjas?

Ben je zonder masker een gevaar?

 

Ik ben het beu de clown te spelen

ik wil leren om mijzelf te zijn,

mezelf geven aan een ander,

maar doe me dan toch niet zo'n pijn!

 

Statie 11: Ze weten niet wat ze doen

 

Toen sloegen de soldaten Hem aan het kruis.

Het volk stond toe te kijken en de overheidspersonen lachten Hem uit.

Ze  vermoorden Jezus, hoewel hij niks gedaan had.

Dat was toen maar wat gebeurt er tegenwoordig nog?

Hoe vaak staat er in de krant een bericht over zinloos geweld?

Een onschuldige mishandelen of zelfs vermoorden.

Denk je eens in hoe zo'n slachtoffer zich voelt.

Hij voelt zich machteloos en eenzaam omdat hij er alleen voor staat tegen een grote groep.

En hij heeft pijn, niet alleen lichamelijk maar ook fysiek.

Iemands leven kan hierdoor totaal vernietigd worden.

 

 

Tekst:

Vormeling groep 8 

 

Mijmering.

 

Als ik aan de oorlog denk,

denk ik aan

Geweld en mensen die dood gaan.

Aan verwoeste gebouwen en steden.

Stel je eens voor hoeveel pijn die

mensen al hebben geleden.

Mensen die proberen zoveel mogelijk

Van de tegenpartij kapot te maken,

Door doelwitten met bommem te raken

 

 

Gedicht door een moeder samengesteld uit kreten van vormelingen.

 

Gevangen zijn is niet fijn,

Je wilt vrij zijn.

Maar als je wat verkeerd hebt gedaan,

Kun je daar voor in de gevangenis gaan.

 

Gevangen zijn heb je niet altijd zelf in de hand,

Bijvoorbeeld als er een oorlog is in je land.

 

Bush is een oorlog van plan, (Amerika is in oorlog,)tekst is veranderd.

Daar worden onschuldige mensen de dupe van.

 

Oorlog vindt niemand fijn,

Daardoor krijg je heel veel pijn.

 

Aan vrede en vrijheid raak je gewend,

Wacht maar tot je oorlog en gevangenschap kent.

 

Ook door ziekte kun je een stuk van je vrijheid kwijt raken,

Daarom moet je proberen er samen het beste van te maken.

 

Alle mensen groot en klein,

Vinden vrede en vrijheid fijn.

 

 

Op zoek naar vrijheid.

 

Met de oorlog in Irak,

Nou, dan voel ik me in Nederland

Gelukkig en op mijn gemak.

Het is maar waar je wordt geboren,

Wij zijn onze vrijheid nog niet verloren.

Wij hoeven de vrijheid niet te zoeken.

Over vrijheid lezen we niet alleen in boeken.

Wij ervaren die vrijheid elke dag,

Als je alleen met je fiets naar school toe mag.

In mijn leven is nog veel vrijheid,

 

Daarom zeg is hier "LEVE DE VRIJHEID"

 

 

Vrij zijn – Marco Borsato (5 mei versie)

 

Haar zijde zachte haren,

vallen wild langs haar gezicht

Amper 18 jaar maar zoveel ouder in dit licht.

Iedereen loopt om haar heen, maar niemand komt dichtbij.

Misschien een dag, misschien een jaar, misschien wel nooit meer vrij

 

Oh oh oh ooh

Totdat de ochtend haar weer nieuwe kansen brengt.

Oh oh oh ooh

Maar haar kansen zijn zo klein, om net als ons weer vrij te zijn.

 

Vrij zijn, ze wil alleen maar vrij zijn.

Vrij zijn, liefde was ooit, ze wil nu alleen maar,

vrij zijn, onbezorgd en vrij zijn.

Liefde, liefde was ooit, tot ze niet meer vrij mocht zijn.

 

Vaak is ze dan weer eenzaam en verlangt ze terug naar toen,

geborgenheid en warmte en een liefdevolle zoen,

Ze wil het leven proeven zonder regels of gezag,

juist al die dingen doen die bijna ieder ander mag.

 

Oh oh oh ooh,

Ze droomt haar wereld uit en denkt haar tranen weg.

Oh oh oh ooh,

Hoe zou het ons vergaan, voor altijd stil te moeten staan.

 

Vrij zijn, ze wil alleen maar vrij zijn.

Vrij zijn, liefde was ooit, ze wil nu alleen maar,

vrij zijn, onbezorgd en vrij zijn

Liefde, liefde was ooit, tot ze niet meer vrij mocht zijn.

 

En ik schreeuw wat ik vind, niemand stoort me daarbij,

maar ze zwijgt, misschien komt ze dan ooit nog een vrij.

 

Vrij zijn, ze wil alleen maar vrij zijn.

Vrij zijn, liefde was ooit, ze wil nu alleen maar,

vrij zijn, onbezorgd en vrij zijn

Liefde, liefde was ooit, tot ze niet meer vrij mocht zijn.

 

Statie 12: Is dit het einde van een lange weg of het begin van een nieuwe vrijheid

 

Omstreeks drie uur werd het donker, alsof de zon verduisterd werd.

Een van de soldaten zag dat Jezus dorst had.

Hij nam een spons, doopte die in zure wijn en stak die op een lange stok, om Jezus te drinken te geven.

Nadat Jezus gedronken had, riep Hij met luide stem: "Vader, in Uw handen beveel ik mijn geest".

Toen hij dat gezegd had stierf Hij. Jezus onderging het lot van alle mensen.

Hij stierf voor ons. Wij konden nu verder gaan zoals Hij altijd had gedaan.

Hij maakte een nieuw begin voor alle mensen.

 

 

Binnenkort ben ik thuis. 

 

Ik loop over een pad,

en volg de stappen.

De weg die ik reis is ruw,

maar ik ben veilig.

Omdat jij me bij de hand hebt genomen.

En jouw woorden de richting aangeven die ik moet volgen.

Je leidt me door mijn verdriet.

 

Maar er zullen dagen komen dat ik wordt verblind.

En ik zal struikelen en vallen.

Maar dan wordt mijn hart gevuld met vrede.

Je raakt mijn ogen zodat ik weer kan zien.

De plek die voor mij is gemaakt.

 

Binnenkort kom ik thuis.

Binnenkort bereik ik het beloofde land.

Binnenkort zal ik hem echt ontmoeten en zal hij me zeggen.

Nu kun je rusten.

 

En als ik hem zie kan ik vrijuit zingen.

Gezegend door mijn Vader.

Onze machtige koning.

Ik verhef mijn stem en zing vol lof.

Omdat hij me heeft gered door zijn liefdevolle genade.

Daarom zingen wij

 

Binnenkort kom ik thuis.

Binnenkort bereik ik het beloofde land.

Binnenkort zal ik hem echt ontmoeten en zal hij me zeggen.

Nu kun je rusten.

 

Ik weet dat op een dag, 

ik hem zal zien.

Ik weet dat op een dag,

ik er zal zijn.

 

Binnenkort kom ik thuis.

Binnenkort bereik ik het beloofde land.

Binnenkort zal ik hem echt ontmoeten en zal hij me zeggen.

Eindelijk kun je rusten.

 

Prikkeldraad om Jezus

en om heel veel mensen,

die ook in onze dagen onschuldig worden gearresteerd

of die het op een andere manier onmogelijk wordt gemaakt om vrij en gelukkig te zijn.

Stel je voor…….

…dat mensen geen prikkeldraad meer om elkaar heen zetten.

…dat ieder woord dat je zegt vrede schept

…dat mensen bijeenkomen in liefde en vriendschap

…dat er vredesonderwijs wordt gegeven op scholen

…dat er een ministerie voor vrede wordt opgericht

…dat er geen oorlog meer is

…dat je vol enthousiasme aan vrede werkt

…dat wereldvrede in zicht is

 

En toch…Witte stralen breken door de duisternis.

Er gloeit warmte, iets nieuws.

Het ijs wordt gebroken als mensen zich geven aan elkaar.

Niets is voor niets geweest en nog steeds is niets voor niets.

Wie zichzelf geeft zal, -zichtbaar of onzichtbaar- een licht in de duisternis zijn

Dan is het zo donker, dat overal lichtpuntjes verschijnen.